Deadly Premonition 2: A Blessing in Disguise – Nintendo Switch Review
Βρισκόμαστε σε μια μικρή επαρχιακη πόλη με το όνομα Le Carre (Γαλλικά – το τετράγωνο) στη Λουιζιάνα των ΗΠΑ εν έτει 2005. Ένας παράξενος τύπος με μια ουλή να διαπερνά το μισό του πρόσωπο, τρέχει πάνω σε ένα πατίνι, ακολουθώντας ένα παιχνιδιάρη δαλματό, ψάχνοντας ένα κόκκινο δέντρο. Μιλάει συνεχώς στον εικονικό του φίλο και partner Zach, κλείνοντας ένα ιδεατό κύκλωμα στο προφανώς πειραγμένο μυαλό του, ακουμπώντας τα δάκτυλα του χεριού του στο πλάι του κροτάφου του.
Παραδόξως, πρόκειται για τον εξαιρετικά ταλαντούχο πράκτορα του FBI Francis York Morgan (όλοι τον φωνάζουν York), με πολλαπλές (προηγουμένως άλυτες) υποθέσεις στη φαρέτρα του, και έναν από τους πιο συμπαθείς ήρωες που έχω συναντήσει σε video game. Θυμάστε τον εκκεντρικό αλλά συνάμα πανέξυπνο Monk? Πάρτε αυτή τη δόση τρέλας και πολλαπλασιάστε την με το 10. Δύο φορές. Και ανακατέψτε. Στο φεγγάρι. Με αγκαλιά τη Sailor Moon.
Τρέλα δίχως όριο
Το Deadly Premonition 2 – A Blessing in Disguise, αποτελεί ταυτοχρόνως prequel αλλά και sequel του cult classic προκατόχου του, που κυκλοφόρησε πίσω στο 2010, στα «HD δίδυμα», PS3 / Xbox 360. To παιχνίδι δίχασε το κοινό, με πολλούς να μιλούν για το χειρότερο παιχνίδι που έχουν παίξει ποτέ. Στον αντίποδα, για άλλους ανύψωνε τα video games ως μορφή τέχνης και ήταν ήδη στο πάνθεον κλασικών τίτλων. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και σήμερα αποτελεί το survival horror game που προβλημάτισε περισσότερο τους κριτικούς ανά την υφήλιο. Ναι, κατέχει μέχρι και το ρεκόρ Guinness.
Προς έκπληξη πολλών, το επόμενο παιχνίδι της σειράς ανακοινώθηκε ως αποκλειστικότητα στην υβριδική κονσόλα που όλοι αγαπάμε. Όπως και ο προκάτοχος, το παιχνίδι είναι ένα survival horror αστυνομικό μυστήριο, που λαμβάνει χώρα σε έναν ανοιχτό κόσμο, με κομμάτια αναζήτησης και αποστολών, αλλά και μάχης σε τρίτο πρόσωπο, με μυστηριώδη και τρομακτικά πλάσματα.
Βοστόνη – Λουιζιάννα
Το Deadly Premonition 2 ξεκινά το 2019 στη Βοστόνη, όπου βλέπουμε την Aaliyah Davis, μια πράκτορα του FBI που ξανανοίγει μια παλιά υπόθεση, και παίρνει συνέντευξη από έναν York σε τερματικό στάδιο καρκίνου, αλλαγμένο, άρρωστο, αδύναμο αλλά ακόμα πιο παράξενο και τρελό. Μέσω του γνωστού εργαλείου της αφήγησης, μεταφερόμαστε πίσω στο 2005, και την πόλη της Le Carre, όπου ο πράκτορας York ερευνά το φόνο μιας νεαρής, γόνου επιφανούς οικογένειας, κοπέλας.
Οι εκπλήξεις και τα ερωτηματικά δεν θα αργήσουν να σας χτυπήσουν την πόρτα από το πρώτο λεπτό. Chef, Butler αλλά και Handyman του ξενοδοχείου όπου μένει ο York είναι το ίδιο, εξυπηρετικό άτομο, με σύνδρομο πολλαπλής προσωπικότητας. Ο ίδιος ο ήρωάς μας, δεν διαθέτει πλέον τετράτροχο όχημα για τις μετακινήσεις του, καθώς του το έκλεψαν, αλλά δεν φαίνεται να τον νοιάζει καθώς το «μωρό του» (το νέο πατίνι του), τον εξυπηρετεί καλύτερα.
Κοκάλινες Προφητείες
Μετά την αποκάλυψη / προφητεία από έναν ιθαγενή με σκελετική μορφή ονόματι Houngan, που ο York προφανώς εμπιστεύεται και ακολουθεί πιστά, ξεκινά η έρευνα του πράκτορα για τη διαλεύκανση του μυστηρίου. Εκεί θα νομίζετε ότι κάνατε άλλο ένα βήμα πίσω στο 2000, καθώς το τεχνικό κομμάτι του τίτλου αρχίζει να ξεδιπλώνεται. Αν και πρόκειται για HD τίτλο, τα γραφικά, αν και χρησιμοποιούν μια ελαφριά και ταιριαστή αισθητική cel-shaded, θυμίζουν παιχνίδι στο τέλος της ζωής του τότε κυρίαρχου PS2.
Εντονότατο pop-in των δέντρων, σπιτιών και των ελάχιστων κατοίκων της πόλης, κακής ποιότητας και ανανέωσης σκιές, παντελής έλλειψη anti-aliasing, με αποτέλεσμα όλα να φαίνονται πολύ «τετραγωνισμένα», σε σημείο να ζαλίζουν και να προκαλούν ναυτία, ειδικά σε portable mode.
Τεχνικό Χάος
Και όλα αυτά με το χειρότερο frame rate που έχω συναντήσει τα τελευταία χρόνια, σίγουρα αυτής της γενιάς. Ειδικά στους εξωτερικούς χώρους στον «ανοιχτό κόσμο» της Le Carre, χωρίς βέβαια να έχω τα κατάλληλα εργαλεία για τις μετρήσεις, το κοντέρ γράφει 10-20 fps!
Αυτό κάνει την εξερεύνηση της πόλης εφιάλτη, σε σημείο που έβγαζα μια μικρή ανάσα ανακούφισης κάθε φορά που έμπαινα σε εσωτερικό χώρο, όπου το παιχνίδι επέστρεφε στην ομαλότητα των 30+ fps. Ο εκνευρισμός και η αγωνία επέστρεφαν βέβαια, όταν ήθελα να επιστρέψω σε εξωτερικό χώρο, και έβλεπα την οθόνη φόρτωσης να ξεπερνά το λεπτό, πολλές φορές να πλησιάζει τα 2.
Την ημέρα της συγγραφής αυτού του review, κυκλοφόρησε ένα μικρό patch για το Deadly Premonition 2, που διορθώνει κάποια bugs, αλλάζει το εικονίδιο του στη home screen, και βελτιώνει ελαφρά τα fps και τα loading times. Σε γενικές γραμμές είδα κάποια βελτίωση, και αυτό είναι αρκετά ελπιδοφόρο για το μέλλον. Παρ’ όλα αυτά η απόδοση του τίτλου, ακόμα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καλή, ή έστω αποδεκτή για τίτλο του 2020.
Η μουσική αν και λίγο επαναλαμβανόμενη και κουραστική, τουλάχιστον συνάδει με το τρελό ύφος και το χαρακτήρα του «βαθύ Νότου» της Λουιζιάνα, της υγρασίας, της ζέστης και των ανοιχτόκαρδων κατοίκων της πόλης. Τα voice overs των τελευταίων, αποτελούν όαση φρεσκάδας στο γενικότερα κακό τεχνικό κομμάτι του τίτλου, σφύζοντας από ζωντάνια και πάθος, με αποκορύφωμα τον ίδιο τον Francis York Morgan, όπου αποτυπώνεται εξαίσια.
Voodoo Bowling
Στη διάρκεια του εκάστοτε κεφαλαίου της ιστορίας, ο York αναλαμβάνει αποστολές από τους κατοίκους της Le Carre, και τον Houngan, που σταδιακά ξεδιπλώνουν το μυστήριο και οδηγούν στη λύση. Θα χρειαστεί να αγοράσουμε Voodoo κούκλες ώστε να τρομάξουμε μια γριούλα και να μπορέσουμε να κάνουμε strike στο τοπικό κέντρο Bowling, να επιδιορθώσουμε το ντουζ του ξενοδοχείου μας που δεν έχει πίεση, ώστε να μην τρώμε πρόστιμο «βρώμας» κάθε φορά που μιλάμε σε κάποιο χαρακτήρα (!), να επιδιορθώσουμε το πατίνι μας ώστε να περάσουμε πάνω από ένα τυπικό εμπόδιο video game, και πολλά άλλα, θεότρελα πράγματα.
Όλα αυτά μας οδηγούν στην «μοναδικότητα», μια μεταφυσική πόρτα με προορισμό ένα κόσμο γεμάτο ανατριχιαστικά τέρατα. Εκεί ο York, ενσωματώνει το όπλο με πλαστικές σφαίρες που του δάνεισε ο τοπικός σερίφης στο μεταλλαγμένο χέρι του (ναι, διαβάζετε σωστά). Έτσι, ο ήρωάς μας, περιφέρεται σε κάποια dungeon σε τρίτο πρόσωπο, σκοτώνοντας μια ομολογουμένως μικρή γκάμα εχθρών με κάποια ελάχιστα puzzles ενδιάμεσα.
Dungeon Crawling
Εδώ το frame rate βελτιώνεται αισθητά, και σε συνδυασμό με τον υποφερτό χειρισμό του York, δίνουν μια φρεσκάδα αλλαγής από το μοτίβο της έρευνας / αποστολών. Στο τέλος του εκάστοτε λαβυρίνθου, βλέπουμε ένα vision με τις πράξεις των πρωταγωνιστών της ιστορίας, με τις σιλουέτες τους να ξεδιπλώνουν κομμάτι-κομμάτι το κουβάρι του μυστηρίου. Τη σκυτάλη μετά από κάποιο boss fight παίρνει και πάλι η Aaliyah Davis, όπου προσπαθεί να ξετυλίξει τη δική της υπόθεση και να ξεκαθαρίσει που εμπλέκεται ο York σε αυτό.
Χωρίς να θέλω να κάνω spoil κανένα τμήμα της παράξενα όμορφης ιστορίας του παιχνιδιού, θα σας εκπλήξει, θα σας cringe-άρει, θα γελάσετε και θα κουνήσετε απλά το κεφάλι σας, σε ίσα μέρη. Highlights αποτελούν οι ίδιοι οι χαρακτήρες, από τον θεότρελο σερίφη, την μικρή, πανέξυπνη και με τσαγανό κόρη του, που αποτελεί και βοηθό του York, την τσαμπουκαλού ταξιτζού με το επιχειρηματικό δαιμόνιο, και πολλούς άλλους.
Προς το τέλος της ιστορίας, είχα δεθεί με τον κουλό χαρακτήρα του York, και αισθανόμουν ότι εγώ ο ίδιος είχα περάσει την τελευταία μου βδομάδα σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της ζεστής Λουιζιάνα, λύνοντας μυστήρια, και ακολουθώντας προφητείες.
Βάλτος στο τετράγωνο
Πρόκειται για μια όμορφη ιστορία περίπου 20 ωρών μέχρι το τέλος, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, δυστυχώς βουτηγμένη σε ένα βούρκο από προβλήματα. Η πόλη της Le Carre είναι άδεια και χωρίς κανένα ενδιαφέρον εξερεύνησης, οι αποστολές πολλές φορές κουραστικές, και τραβηγμένες από τα μαλλιά, με μοναδικό σκοπό είτε να επιμηκύνουν τη διάρκεια του παιχνιδιού, είτε να ξύσουν γνώστές πληγές του gaming (fetch quests, invisible walls, παρακολούθηση χαρακτήρων κτλ).
Το παραφυσικό κομμάτι είναι ένα dungeon crawl με τους ίδιους 3-4 τύπους εχθρών, και την ίδια δομή και εμφάνιση, με σκοπό τη λύση της υπόθεσης. Αποκορύφωμα βέβαια, και το χειρότερο σημείο με διαφορά, ο τεχνικός τομέας (εν γένει), που πραγματικά κάνει τον παίκτη να αισθάνεται ότι παλεύει για να ευχαριστηθεί το παιχνίδι. Έφτασα σε σημείο να ευχόμουν το game να ήταν ένα visual novel, ώστε να ακολουθούσα την ιστορία και τους χαρακτήρες του, χωρίς να σηκώνω το βάρος ενός κακού παιχνιδιού.
Ευλογία ή κατάρα;
Εν κατακλέιδι, το Deadly Premonition 2 – A Blessing in Disguise είναι ένας τίτλος που αναπόφευκτα θα διχοτομήσει. Αν και το ευχαριστήθηκα, πάλεψα γι’ αυτό. Δεν μπορώ να το προτείνω σε κανέναν στην κατάσταση που βρίσκεται, στην τιμή που προσφέρεται (full price), παρά μόνο σε λάτρεις του πρώτου μέρους, φαν «B rate» ταινιών και σειρών όπως το Twin Peaks. Για όλους τους υπόλοιπους, θα πρότεινα υπομονή μέχρι να πέσει η τιμή του, ή να κυκλοφορήσουν patches, για τη βελτίωση του τεχνικού τμήματος (ο publisher έχει αναφέρει ότι η ομάδα ανάπτυξης ήδη δουλεύει σε patches).
« Looks like a case of bad timing, Zach. Let’s come back later. »
+ Όμορφη αν και θεότρελη ιστορία
+ Ενδιαφέροντες και αγαπητοί χαρακτήρες
+ Ξεφεύγει από τα συνηθισμένα
– Κάκιστος τεχνικός τομέας
– Άδειος κόσμος
– Μικρή ποικιλία εχθρών
– Βαρετά τμήματα 3ου προσώπου / δράσης
– Υψηλή τιμή για αυτά που προσφέρει
- Tested on: Nintendo Switch
- Website: Deadly Premonition 2
- Developer: Toybox
- Age Rating: 16+
- Publisher: Rising Star Games
- Available for: Nintendo Switch
- Release date : 10/07/2020
Ευχαριστούμε τη CD Media που μας παρείχε τον κωδικό του παιχνιδιού.